Ο εικοστός αιώνας ήταν, εκτός των άλλων, ο αιώνας της αποδόμησης του μυθιστορήματος. Μπροστά στην αδυναμία μας να υπερβούμε τους μεγάλους δασκάλους του δεκάτου ενάτου αναζητήσαμε μετά μανίας την καινοτομία στη μορφή που, αν μη τι άλλο, θα μας έδινε την ψευδαίσθηση ότι τους αφήσαμε πίσω. «Η μορφή για την μορφή» λοιπόν όπως η «τέχνη για την τέχνη» παλιότερα έγινε το σύνθημα για να απαλλαγούμε από την τυραννία της παράδοσης. Η υπερβολή μάς έφερε στο λυκαυγές της νέας χιλιετίας να μιλάμε για «τέλος της εποχής του μυθιστορήματος». Όποιος είχε αυτή την φαεινή ιδέα, θα πρέπει να αναλογιστεί και τις συνέπειές της. Ο θανάσιμος κίνδυνος τον οποίο αντιμετωπίζει σήμερα η λογοτεχνία οφείλεται εν πολλοίς στη μεγαλοφυΐα της βλακείας και στους εκπροσώπους της οι οποίοι επιμένουν να βαφτίζουν νεωτερικότητα την αφηγηματική τους δυσλεξία...
Δημήτρης Στεφανάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου