Περίπτωση Μπέκετ: Ο άνθρωπος που αμφισβήτησε τον ιερό κανόνα της συγγραφικής «υπεροχής» των Τζόις και Προυστ δεν βάσισε τη φήμη του στα περιλάλητα ημι-μυθιστορήματά του (Μαλόν, ο Ακατονόμαστος, ο Μολλόυ πεθαίνει) αλλά στα θεατρικά του. «Το τέλος του παιγνιδιού» παραμένει η κορωνίδα της παγκόσμιας δραματουργίας στον εικοστό αιώνα.
Στο πλατύ κοινό, ωστόσο, έμεινε κυρίως γνωστός για το θρυλικό «Περιμένοντας τον Γκοντό» έργο για το οποίο ο ίδιος ο Μπέκετ ανησυχούσε σοβαρά μήπως κάποια στιγμή ξεπεραστεί.
Οι φόβοι του αποδείχτηκαν αβάσιμοι κι ο Εστραγκόν με τον Βλαντιμίρ στο αέναο παιγνίδι της αναμονής αποδεικνύονται σήμερα πιο φρέσκοι και πιο επίκαιροι από ποτέ.
Στην εποχή αυτή του αγροίκου πλουτισμού, φανταστείτε τους αλήτες του Μπέκετ να κινούνται στο κέντρο της Αθήνας περιμένοντας τον Γκοντό. Ίσως κάτι ανάλογο είχε στο μυαλό του ο δημιουργός τους…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου